Zawsze wierzyłam, że sukces jednej kobiety
może pomóc innym kobietom go osiągnąć.
(Gloria Vanderbilt)
Kronika WYDARZEŃ 2015 R.
FUNDACJA HARCEREK ISTNIEJE 10 LAT
W roku 2015 najwięcej czasu
przeznaczyłyśmy na zbieranie materiałów biograficznych dotyczących
instruktorek działających w Organizacji Harcerek przed jej rozwiązaniem w
1949 roku.
Na Portalu KOBIETY-POLKI-HARCERKI opracowano i
umieszczono 91 notek biograficznych. Większość z nich zawiera także
zdjęcie instruktorki.
Drugim ważnym zadaniem było odwiedzenie w Dniu
Wszystkich Świętych 56 grobów harcerek-instruktorek pochowanych na
cmentarzach warszawskich.
Ponadto w tym roku:
- opracowałyśmy biogramy dwóch harcerek-instruktorek do IV tomu Harcerskiego Słownika Biograficznego
- kontynuowałyśmy prace nad dokumentacją historii harcerstwa żeńskiego po 1957 roku (zadanie rozpoczęte w roku 100-lecia Harcerstwa)
- uczestniczyłyśmy w pogrzebach trzech harcerek-instruktorek
- uczestniczyłyśmy w harcerskich konferencjach oraz spotkaniach poświęconych pamięci harcerek-instruktorek
- współpracowałyśmy z Muzeum Harcerstwa
***
Z okazji Światowego Dnia Myśli, Fundacja Harcerek zorganizowała 28 lutego 2015 roku dyskusję o przyjaźni. Spotkanie zainspirowane zostało wierszem dr Urszuli Sobkowiak:
„W przyjaźni
iść razem krętymi ścieżkami
obdarzać uśmiechem słowami
dzielić się blaskiem wzruszenia
czerpać z harmonii milczenia
łzę zdmuchnąć z powieki smutnej
dłoń podać w minucie trudnej
cieszyć się drogą przebytą
zmierzać ku tym samym szczytom”.
(U. Sobkowiak, „Z wdzięcznością i zachwytem”, Zakład Usług Edukacyjnych EMILJAN, Bydgoszcz 2007, s. 13).
***
Punktem wyjścia do kilkugodzinnej dyskusji była definicja Arystotelesa, który uważał przyjaźń za jedną z cnót, lecz nie cnotę normatywną. W ujęciu tego filozofa oprócz przyjaźni idealnej (teleia philia)
stanowiącej wartość samą w sobie istnieją przyjaźnie spełniające jakiś
cel – powiązany, na przykład z przyjemnością lub z użytecznością.
Jak podaje potral wikipedia.pl
sposoby zawierania przyjaźni zależne są od kultury i religii oraz
wywołują potrzebę składania obietnic. Sam akt nawiązywania przyjaźni ma
podłoże biologiczne i następuje zwykle pod wpływem tzw. pierwszego
wrażenia. Decyzję (nieświadomą) o chęci bliższego poznania danej osoby
podejmujemy w ciągu 10 minut od pierwszego kontaktu. Najsilniejsze
przyjaźnie zawiązują się pomiędzy ludźmi podobnymi do siebie
genetycznie. (Być może w tym właśnie należałoby poszukiwać uzasadnienia
uprzedzeń rasowych i różnych form ksenofobii).
Przyjaźń w kontekście socjologicznym powiązana jest z zajmowaniem stanowiska wobec wspólnego wroga.
Rozróżnienie przyjaźni duchowej i zmysłowej opisuje, np. Józef Sebastian Pelczar w: „Życie duchowe czyli doskonałość chrześcijańska”, tom 1. Wyd. św. Stanisława BM, Kraków 2003.
***
W
gronie osób znających się od wielu lat (a takie uczestniczyły w lutowym
spotkaniu) rozmowę o przyjaźni siłą rzeczy zdominowały wspólne przeżycia
z przeszłości, wspomnienia podejmowanych razem działań i dokonań w
kształtowaniu rzeczywistości społecznej.
W kolejnych wypowiedziach, jak refren piosenki powracała refleksja:
to
z harcerstwa wyniosłyśmy doświadczenie przyjaźni opartej na pełnym
zaufaniu, gotowości współdziałania w służbie dla innych, szlachetnego
współzawodnictwa wg zasad wspólnie tworzonych i akceptowanych.
***
Wszystkie uczestniczki spotkania przekroczyły już magiczną granicę nazywaną przez Daniela J. Levinsona kryzysem połowy życia. Zdaniem tego autora, po 40 urodzinach następuje zmiana sposobu myślenia, odczuwania i kontaktu z otoczeniem, co przejawia się często projektowaniem na nowo przebiegu dalszego życia.
Jednostka staje wobec zadania integracji czterech par przeciwieństw:
1) MŁODOŚĆ – STAROŚĆ
• pojawia się potrzeba podsumowywania swoich dokonań i szansa wykorzystania zdobytego doświadczenia,
• zmienia się wzorzec aktywności i relacji z innymi
2) TWÓRCZOŚĆ – DESTRUKCJA
• wzrasta chęć do walki z przeszkodami i gotowość wprowadzania nowych rozwiązań,
• albo przeciwnie – jednostka postanawia ukierunkować swoje działania na szkodzenie innym
3) KOBIECOŚĆ – MĘSKOŚĆ
• mężczyźni stają się bardziej uczuciowi, kobiety bardziej stanowcze,
•
świadomość posiadania cech typowych dla płci przeciwnej może służyć
rozwojowi emocjonalnemu albo może zostać uznana za zagrożenie
4) WIĘŹ Z OTOCZENIEM – IZOLACJA
• aktywność wynikająca z troski o innych „walczy” z narastającą potrzebą spokoju i skupienia,
• pogłębiona interakcja jest wynikiem autorefleksji (pojawia się dopiero po przemyśleniu, rozważeniu „opcji”).
***
Dyskusja wygenerowała dwa procesy:
• proces wartościowania własnych przeżyć – ich mimowolne selekcjonowanie, porządkowanie i interpretowanie
• proces integrowania własnego doświadczenia społecznego w system znaczeń osobistych.
To było pasjonujące.
Jak widać warto czasami spotkać się w gronie „znających Józefa”.